ISS ima pola miliona kilograma i površinu kao „Marakana“. Leti već preko pet hiljada dana brzinom od 27.750 km/h, na visini od preko 400 kilometara. Pošto se zbog uticaja atmosfere svakog meseca spusti za oko 2 kilometra, a i zbog drugih razloga, stanica neprestano mora da manevriše. Kako ona to radi?
Međunarodna orbitna stanica (ISS), trenutno u 14. godini svog postojanja, daleko je najveća struktura ikad postavljena u orbitu. Svi veštački sateliti koji dostignu orbitnu brzinu, oni beskonačno kruže oko Zemlje (brzinom od 8 km/s), praktično bez potrebe za dodatnim ubrzanjem.
Ali sa kosmičkim letilicama veličine futbalskog igrališta, stvari su malo komplikovanije. Međunarodna stanica kruži na visini od 420 km iznad Zemlje, i mada je atmosfera na toj visini „u tragovima“, ipak postoji blago trenje – dovoljno da uspori ISS i uzrokuje postepeno gubljenje visine. Ogromni solarni paneli, koji poput džinovskih krila štrče sa svake strane i neprestano se prilagođavaju kako bi bili okrenuti ka Suncu, takođe doprinose promeni orbite stanice. Čak i gravitaciono privlačenje[1] ili pritisak solarnog zračenja koje deluje na jednu ili drugu stranu masivne konstrukciju variraju i utiču na orbitu stanice.
--------
* Sprotno mišljenju laika, Zemljina gravitacija je samo neznatno manja na visinama na kojima leti ISS nego na površini planete.
KOJI TELESKOP DA KUPIM?
