Dobro, nije na svetu – to je zbog tiraža, da vest preuzmu svetski mediji. Najveća je u obe Amerike i od prošlog leta je deo UNESCO-ve svetske baštine.
Chanqillo, ili kako se čita Čankiljo, takođe nazvan Trinaest tornjeva Čankilja, predstavlja arheološko nalazište podignuto između 200. i 300. godine pre Hrista u pustinji sliva reke Sechín u regiji Ancash u Peruu. Mesto je udaljeno oko 15 km od pacifičke obale i sastoji se od kompleksa kula na vrhu brda okruženog debelim zidovima sa vratima, niza koji se proteže u smeru sever-jug i ima 13 tornjeva i platformi za promatranje s obe strane tornjeva. Godine 2007. pojavila su se arheološka istraživanja koja su sugerisala da je Chankillo bila zapravo solarna opservatorija sposobna da prati solsticijume i ekvinocijume, najstarija poznata te vrste u Americi. Kažu da su stanovnici Chankilla bili u stanju da odrede precizne datume sa greškom od samo dan ili dva samo na osnovu praćenja izlaska ili zalaska Sunca.
Chankillo se pokazao misterijom za istraživače i arheologe barem od XIX stoleća do otkrića do kojih su došli u studiji peruanskog arheologa Ivana Ghezzija iz 2007. i britanskog arheoastronoma Clivea Rugglesa. Pretpostavljalo se da je to bila tvrđava na vrhu brda, ali, bez izvora vode unutar zidina i s mnogo ulaza nije se činilo dobro zaštićenim ili praktičnim mestom za tu svrhu. Prema Ghezziju i Rugglesu, raspored 13 tornjeva prati luk menjanja položaja Sunca dok ono zalazi i izlazi tokom šest meseci između solsticijuma. Izlazak Sunca tokom letneg solsticijuma je u ravni s najsevernijom kulom kada se gleda s promatračke tačke, a izlazak Sunca je u ravni s najjužnijom kulom tokom zimskog solsticijuma. Dakle, mesto je moglo da ima ritualne funkcije i služilo je kao veliki kalendar, koji je pratio sezone žetve i sadnje, kao i vremena verskih praznika. Sve do utvrđivanja Chankillove svrhe, smatralo se da su Inke koji su stigli 2000 godina kasnije bile prva civilizacija koja je obožavala Sunce.
KOJI TELESKOP DA KUPIM?
