Prvi Zemljin veštački satelit, prvi čovek u kosmosu, prve sonde poslate na Mesec i druge planete, ljudi na Međunarodnoj orbitnoj stanici ... svim tim dostignućima u istoriji astronautike zajednički imaju jedan zajednički činilac: raketu R-7, „Semjorku“. Sa preko polovine stoleća iza sebe, istorija „Semjorke“ predstavlja i istoriju najpoznatije rakete na svetu.
Kao i sve moje dosadašnje priče iz istorije astronautike, i ovu treba smestiti u neki hronološki i istorijski okvir. Vratićemo se zato za početak u prve poratne godine u Sovjetskom Savezu, zemlju koja je pobedila Treći Rajh i odmah potom uletela u novu konfrotaciju – ovog puta sa bivšim saveznikom, Sjedinjenim Američkim Državama. Za samo nekoliko godina Staljin je svoju zemlju, u kojoj su ljudi pre „vojne" umirali od siromaštva i gladi, preobratio u vodeću super–silu na planeti, zemlju koja je imala do tada nezabeleženi privredni i industrijski rast.
U vreme Hladnog rata, SSSR na čelu sa Staljinom žarko je tražio način da u slučaju potrebe napadne Sjedinjene Države novim nuklearnim naoružanjem. Mada je prvobitno izgledalo logično da avijacija dobije zadatak da nosi takvo oružje, kontinentalni deo SAD je bio van domašaja sovjetskih strateških bombardera. Da stvari budu gore, SSSR je bio okružen neprijateljskim bazama sa kojih su u svakom momentu mogli da uzlete američki nuklearni bombarderi i gađaju velike sovjetske gradove u roku od najviše sat vremena. Balistički projektili su se nametali kao jedini način za ugrožavanje neprijatelja. Međutim, bolna tačka svih raketa iz pedesetih godina, baziranih na nemačkim projektilima A–4/V–2 (čita se kao „Fau–2"), bio je mali domet. Pored toga, prvobitno sovjetsko nuklearno oružje bilo je daleko glomaznije i teže od američke konkurencije, tako da su sovjetski konstruktori morali da smisle projektile koji ne samo da će moći da dolete do Amerike, već će morati da imaju i ogromnu nosivost.
| Preuzmite e-knjigut u PDF verziji (83 strane, 14,1 MB) 
|
|
|
Pročitajte ostale e-knjige Draška Dragovića |
KOJI TELESKOP DA KUPIM?
