Naš prirodni satelit - Mesec, nema atmosferu kakvu poznajemo da postoji oko Zemlje, ali on ima takozvanu - egzosferu. Zbog toga, meteori ne mogu da izgore pre nego što padnu na njegovu površinu, nego on mora da oseti udarce svih meteoroida koji padnu na njega. Još pre nekoliko godina, naučnici su dokazali, da se tanak sloj prašine stalno kreće iznad površine Meseca. To su nano-oblaci prašine koji se sastoje od zrnaca veličine 20-30 milionitih delova milimetra. Oni se nalaze kako na površini Meseca, tako i iznad nje, sve do 50 kilometara visine, pa čak i iznad.
Dokazano je da i druga nebeska tela bez atmosfere, poseduju ovakvu vrstu prašnjavih oblaka. Sonda LADEE, koja je 2013. i 2014. godine kružila oko Meseca, je otkrila do 300 nanometra velika zrnca regolita, kako se naziva Mesečeva prašina, koji se u asimetričnom oblaku kreću oko Meseca.
Sonda LADEE je mogla da obavi još tačnija merenja svojim spektrometrom u violetnoj i ultravioletnoj oblasti, gde su uhvaćeni svetlosni signali koji potiču od prelamanja svetlosti na sitnim česticama. Tako je određena veličina ovih delića u nanometarskim veličinama. Smatra se da su ovi delići dospeli na visinu od 50 kilometara posle jednog od udarca nekog meteoroida.
Količina ovih čestica iznosi 5 miliona po kvadratnom metru, ali ovaj broj raste na četvorostruku količinu svake godine u januaru, kada se pojavi kiša meteorida Kvadrantida. Slika ispod pokazuje sondu LADEE u orbiti oko Meseca.
KOJI TELESKOP DA KUPIM?
