Zvezde sa masom većom 20 puta od mase Sunca završavaju kao crne rupe. Do otkrića gravitacionih talasa crne rupe su otkrivane na rendgenskim snimcima binarnih sistema gde imaju interakciju sa zvezdama pratiocima.

Uparena sa zvezdom, crna rupa sakuplja materiju tako što mlaz gasa teče direktno od zvezde do crne rupe ili privlačenjem solarnog vetra zvezde (Labud X-1).

Kada stigne do crne rupe gas se uliva u orbitu, u akrecioni disk, široku, spljoštenu strukturu. Akrecioni disk GRS 1915 može da se proteže na više od 80 miliona kilometara, što je više od rastojanja između Merkura i Sunca. Gas u disku se zagreva dok kruži ka unutra, ka horizontu događaja, svetleći u vidljivom, ultraljubičastom i rendgenskom svetlu.

Boje zvezda se kreću od plavo-bele do crvenkaste, što predstavlja temperature od 5 puta toplije do 45% hladnije od našeg Sunca. Pošto akrecioni diskovi dostižu još više temperature imaju drugačije boje.

Animacija predstavlja 22 rendgenska binarna sistema u našoj galaksiji i njenog najbližeg suseda, Velikog Magelanovog oblaka u kojima se nalaze potvrđene crne rupe. Sistemi su prikazani onako kako ih vidimo sa Zemlje, u istoj skali i sa orbitama ubrzanim oko 22.000 puta. https://www.nasa.gov/.../nasa-visualization-rounds-up-the...

Crne rupe prikazane na skali su mnogo veće nego u stvarnosti što odražava njihovu masu. Crna rupa Labuda X1 ima masu oko 21 puta veću od Sunca, ali njena površina do horizonta događaja prostire se na samo oko 124km.